Vrees niet, Zacharias! want uw gebed is verhoord

— Lukas 1: 13

Misschien dacht je gisteren tijdens het lezen: was ik maar zoals Zacharias, dan was geloven makkelijker. Je weet dat van hem en Elizabeth staat geschreven dat ze onberispelijk waren en rechtvaardig voor God. Ja dan is wachten makkelijk zou je denken. Nou dat is het niet. Elizabeth en Zacharias konden namelijk geen kinderen krijgen. Dat heeft ze ongetwijfeld heel erg veel verwarring gegeven.  Want als je onberispelijk en rechtvaardig leefde voor Gods aangezicht dan zouden volgens God de kinderen als olijfplanten om je tafel staan (Psalm 128). Onvruchtbaar zijn was daarom ronduit een vloek. En ondanks dat Zacharias zich zal hebben afgevraagd wat hij verkeerd had gedaan dat God hun gebed om een kind niet verhoorde, deed hij toch het goede. Hij leefde van de verzoening door het bloed. Hij bleef zelf priester voor het volk en bleef bidden om de Vertroosting van Israël. Hij had er mee kunnen stoppen. God lijkt immers niet te doen wat Hij zegt. Als je niet meer lijkt te kunnen rekenen op God moet je toch door het geloof rekenen met Zijn trouw en genade. Wat hebben we zulke priesters nodig ook voorafgaand aan de tweede komst van Jezus. Priester die ook in de worstelingen met hun persoonlijke belangen en verlangens blijven bidden om de komst van Gods Koninkrijk en de terugkomst van de Koning! Daar gaat wat vanuit. Vraag de HEERE of jij zo'n priester mag zijn. Bidt dat de gemeente waar je deel vanuit maakt het karakter zal hebben dat Petrus in zijn brief beschrijft.   Zo wordt gij ook zelven, als levende stenen, gebouwd tot een geestelijk huis, tot een heilig priesterdom, om geestelijke offeranden op te offeren, die Gode aangenaam zijn door Jezus Christus. Maar gij zijt een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterdom, een heilig volk, een verkregen volk; opdat gij zoudt verkondigen de deugden Desgenen, Die u uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht; (1 Petrus 2: 5 en 9)