Zie, alle zielen zijn Mijne

— Ezechiel 18:4a

Het is niet eerlijk dat God wil dat ik mijn hele leven aan God geef. Niemand van mijn vrienden doet dat. Weet je wel hoe hard ik werk? Dan wil ik ook zelf kiezen wat ik doe. God vraagt te veel als Hij alles in mijn leven wil bepalen.

 

Ik wilde wel met God leven. Serieus. En moet je nu eens zien. Hoe kan het dat mijn leven zo moeilijk gaat, terwijl zo veel mensen zoveel slechter leven dan ik? God vraagt t eveel als ik Hem moet vertrouwen in Zijn leiding.

 

God wil dat ik Hem helemaal vertrouw, dat ik mij overgeef aan de Heere Jezus. Maar ik zou gewoon niet weten hoe geloven moet. Ik heb het nooit bij iemand gezien. Dus als God dat van mij vraagt, sorry, dat is gewoon niet eerlijk.

 

Mijn ouders hebben mijn vertrouwen in God tegengewerkt. ‘Nee, kind, dat gaat zomaar iet. Dat is alleen voor uitverkoren mensen. En dat zijn er niet zo veel.’ Moet ik dan nu ineens geloven dat het toch kan? Dat lukt me niet. Als God niet eerst een paar dingen verandert, dan kom ik gewoon niet. God moet dat snappen. En anders is Hij niet eerlijk.

 

Er kan veel zijn dat je dwars zit. Maar bij al deze vragen, is je uitgangspunt verkeerd. Alsof je iets te kiezen hebt. Weet je dat je altijd al Gods eigendom geweest bent? Dat Hij jou persoonlijk zo belangrijk vindt dat Hij zegt: ‘Jij bent van Mij’?

 

Hij is als een Vader die al lang, lang op de uitkijk staat of je niet terug wilt komen. Hij neemt dat zo serieus, dat Hij je het zegel van de doop erbij geeft: ‘Jij bent van Mij.’ Zijn Zoon had Hij voor je over, omdat Hij jou los wil kopen uit al die onmogelijkheden die jou beheersen sinds je gebonden bent door de zonde. God vraagt niets wat Hij niet Zelf mogelijk maakt.