Iemand heeft ergens betuigd: “Wat is de mens, dat Gij hem gedenkt, of des mensen zoon, dat Gij hem bezoekt?”

— Hebreeën 2 vers 5

Na de waarschuwing niet nonchalant met het genadeaanbod om te gaan, vervolgt de schrijver van de brief zijn verklaring van Wie Christus is. In hoofdstuk 1 tekende hij Hem als Gods Zoon en nu, in hoofdstuk 2, wordt duidelijk dat Hij ook mens was. Maar dan wel een mens zonder gebreken en zonden. En nog steeds volgens vers 5 hoogverheven boven alle engelen, want de toekomstige wereld, waarover Paulus het nu heeft, heeft God niet onderworpen aan de engelen. Maar God heeft de aarde aan ons mensen gegeven. En wij hebben de opdracht en de volmacht gekregen om deze aarde aan ons te onderwerpen. In vers 6 haalt Paulus Psalm 8 aan, waar we lezen: “Wat is de mens dat U aan hem denkt, of dat U hem bezoekt?” Heb jij je wel eens verwonderd over de liefde van God Die jou, zondaar, opzoekt? Ben je er wel eens klein onder geworden dat de Heere naar jou, ja, naar jóu, omkijkt en voor je zorgt? Zeker als je meer en meer gaat beseffen, wie je door de zonde bent voor God!

In vers 7 en 8 gaat de apostel verder: “U hebt hem voor korte tijd enigszins onder de engelen geplaatst. Met glorie en roem hebt U hem gekroond. En U hebt hem aangesteld over de werken van Uw handen. Alle dingen hebt U aan hem onderworpen.”

In Psalm 8 beschrijft David wie de mens was op de dag van zijn schepping: beelddrager van God; om zo te zeggen: bijna Goddelijk, vol van glorie. Gods onderkoning over de hele geschapen werkelijkheid.

Maar nu? Van deze glorie zien we bijna niets meer. Immers, in plaats van onderkoning te zijn, zijn we ellendige zondeslaven geworden. Is hiervoor nog een oplossing? Je weet het antwoord. Lees nog eens Hebreeën 1 vers 3…



Lezen: Psalm 8